Our resident artists team for the Making Womanhood programme is comprised of Katerina Melissaropoulou, Costas Philippou, Lefteris Ioannou, Panayiotis Antoniou, Gina Tsitseri,, which is realized in collaboration with Youth Makerspace Larnaka. Her art piece is titled “Othered Desire” and will be exhibited during the Making Womanhood Artist-in-Residence exhibition on Saturday, 2 October, 2021 at 17:00 to 19:30. The event is part of the Mediatized Portraits of Women Speaker series, implemented in the framework of the POWER project (Portraits Of Women Empowered Representations), which is funded by the US Embassy in Cyprus. You can find more information about the goals of the program here.
“Sensorial Entrapment”
Through spontaneous interaction with the viewer, the art installation becomes a structure that incorporates the social environment, aiming to reflect on the passiveness that exists in daily circumstances that influence the Cypriot Woman and her behaviour on a public and personal level. In this way, setting Woman as the central axis, the relationship between mind and body, culture and person is highlighted.
Technology contributes to transforming the artwork into a live performance, where perception is challenged and the social identity is negotiated so that the fact that an entity influences and is influenced if it is interacting, becomes comprehended.
The familiarity with the multimedia is directly related to the social interaction since the installation that is proposed encourages the viewer to obtain a participatory role, and aims to trigger the feeling of empathy through interaction. The entrance of the viewer into the room implies the entrance-invasion in the human female organism. The combination of contemporary technological equipment, motion sensors, and mechanical instruments that cause the movement of the balloons, symbolizes the transition of society from a mechanical functioning to the digital age. When society operated mechanically, the differences were particularly hierarchical and information was communicated relatively slowly, facts that defined Woman’s status. In the new, digital age, and especially in today’s ‘social media’ Cyprus, evidence, proofs and communication are instant, which indicates the rapid transition of Woman’s status. Consequently, this emphasizes the importance of dialogue around issues of psychological abuse that women face for their personal bodily choices and activities.
Για το έργο “Sensorial Entrapment”
To έργο μέσω μιας αναπάντεχης διάδρασης με τον θεατή, μεταμορφώνεται σε μία κατασκευή που ενσωματώνει το κοινωνικό πλαίσιο για να σχολιάσει την παθητική θέση που υπάρχει απέναντι στα καθημερινά γεγονότα που επηρεάζουν την γυναίκα της Κύπρου και την λειτουργικότητά της σε δημόσιο και προσωπικό επίπεδο. Με αυτόν τον τρόπο αναδεικνύεται η σχέση νου και σώματος-πολιτισμού και ανθρώπου με κεντρικό άξονα την γυναίκα.
Η τεχνολογία συμβάλλει ώστε το έργο να μετατραπεί σε μια ζωντανή επιτέλεση, η αντίληψη αμφισβητείται και διαπραγματεύεται η κοινωνική ταυτότητα με στόχο να εννοηθεί το γεγονός ότι μία οντότητα επηρεάζει και επηρεάζεται εφόσον αλληλοεπιδρά. Η πολυμεσική εξοικείωση σχετίζεται άμεσα με την κοινωνική επίδραση αφού η εγκατάσταση που προτείνεται δίνει έναν συμμετοχικό ρόλο στον θεατή και έχει ως στόχο να προκαλέσει την ενσυναίσθηση μέσω της αλληλεπίδρασης. Η είσοδος του θεατή στην αίθουσα υπονοεί την είσοδο-εισβολή του στον γυναικείο οργανισμό. Ο συνδυασμός σύγχρονων τεχνολογικών μέσων, αισθητήρων κίνησης και μηχανικών μέσων που προκαλούν την κίνηση των μπαλονιών, συμβολίζει την μετάβαση από την μηχανική λειτουργία της κοινωνίας στην ψηφιακή. Την εποχή της μηχανικής λειτουργίας της κοινωνίας οι διαφορές ήταν ιδιαίτερα ταξικές και η πληροφορία μεταδίδεται σχετικά αργά, άρα και η θέση της γυναίκας σχετιζόταν με αυτόν τον τρόπο. Στην νεωτερική εποχή (στην ψηφιακή) και ιδιαίτερα στην σημερινή Κύπρο “των κοινωνικών δικτύων”, τα τεκμήρια, οι αποδείξεις και η επικοινωνία είναι άμεση, κάτι που υποδεικνύει και την πολύ γρήγορη μετάβαση της θέσης της γυναίκας. Συνεπώς τονίζει την σπουδαιότητα της ύπαρξης διαλόγου γύρω από το ζήτημα της ψυχολογικής κακοποίησης που δέχεται η γυναίκα για τις προσωπικές σωματικές επιλογές ή δραστηριότητές της.
Για τους καλλιτέχνες
Η Κατερίνα Μελισσαροπούλου είναι προπτυχιακή καλλιτέχνης στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2000 στην Πάτρα και μεγάλωσε στην Κόρινθο, ζει και εργάζεται στην φλώρινα. Ασχολείται με τον εθελοντισμό όπως στην περιβαλλοντική οργάνωση του Αρκτούρου. Ασχολείται με την ζωγραφική και την βιντεοτέχνη εμπνευσμένη από το επιστημονικό πεδίο της νευροεπιστήμης και έχει επιλέξει εμβάθυνση στην χαρακτική. Το 2021 συμμετείχε στο Balkan Art Festival, και στην έκθεση «Ελληνίδες Ηρωίδες» που οργάνωσε το τσεχικό Πανεπιστήμιο της Δυτικής Βοημίας, σχολή Art and Design of Ladislav Sutnar και με την εκθετική εικαστικότητα του σώματος (photo workshops, εικαστικά workshop).
Ο Κώστας Φιλίππου γεννήθηκε το 1997 στην Λάρνακα της Κύπρου. Στο παρόν στάδιο είναι προπτυχιακός καλλιτέχνης στο Τμήμα εικαστικών και εφαρμοσμένων τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας στην Φλώρινα. Είναι στο τρίτο εργαστήριο ζωγραφικής με εμβάθυνση στις ψηφιακές τέχνες. Ασχολείται με την βιντεοτέχνη και συγκεκριμένα με το 3D animation με θεματολογίες εμπνευσμένες κυρίως από διεπιστημονικά πεδία. Τον Μάρτιο του 2021 είχε λάβει μέρος στο Platform Project Net 2021 μαζί με την ομάδα των ΕΝΦΛΩ με το έργο «Σύναξη αναγγελλόντων-αντήχηση σε πηγάδι» καθώς επίσης και στο Athens Platform Project Net2021 με το έργο «Unimasking» τον Μάιο του 2021. Επιπλέον εξέθεσε το έργο του «Master of voidality» στο Audiovisual Festival 2021 και θα στο Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Έδεσσας 2021. Επίσης έχει λάβει μέρος στο Athens Animfest 2021 δημιουργώντας την μουσική για το animation του Μιχάλη Δαμαλά «Hens and Roosters».
Ο Λευτέρης Ιωάννου έλαβε το πτυχίο του στην Πληροφορική από το Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ, Ηνωμένο Βασίλειο, το 2020. Αυτή τη στιγμή, είναι διδακτορικός φοιτητής στο Τμήμα Πληροφορικής του Πανεπιστημίου του ίδιου πανεπιστημίου. Στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα συγκαταλέγονται μεταξύ άλλων, η χρήση της επιστήμης της πληροφορικής στην δημιουργία τέχνης, τη μεταφορά καλλιτεχνικής τεχνοτροπίας και η επαυξημένη πραγματικότητα.
Ο Παναγιώτης Αντωνίου αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ, Ηνωμένο Βασίλειο, για τις προπτυχιακές του σπουδές στην Πληροφορική και αυτή τη στιγμή τελειώνει τις σπουδές του σε μεταπτυχιακό επίπεδο στον τομέα της Κυβερνοασφαλειας στο Πανεπιστημιο του Μπερμιγχαμ στο ΗΒ. Γεννήθηκε το 1996 στη Λάρνακα και ασχολείται κυρίως με θέματα τεχνολογιας με εμφαση στη κυβερνοασφάλεια, δίκτυα, τεχνολογικές λειτουργίες και με συσκευές που ανήκουν στο Διαδίκτυο των Πραγμάτων (IOT devices).
Η Τζίνα Τσιτσέρη είναι προπτυχιακή καλλιτέχνης του τμήματος εικαστικών και εφαρμοσμένων Τεχνών, της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Ζει και εργάζεται στη Σέρρες και στην Φλώρινα. Ασχολείται με την ζωγραφική και την ψηφιακή τέχνη, με έμφαση στην φωτογραφία, το video art (audiovisuals) και performance oncamera. Έχει συμμετάσχει με έργα της στο Paint the Lyric Festival 2020, το 14th Audio Visual Arts Festival 2021 του Ιονίου Πανεπιστημίου, την έκθεση του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Κοζάνης 2020, με ομαδικό έργο από την ομάδα ENFLO στο PLATFORMS festival 2021 και με ομαδικό έργο στο Balkan Art Festival 2021. Έχει πάρει μέρος στο Prespes International Conference 2019, Walking Art, Walking Bodies, Walking Practices.
